Aktualności

Drenaż limfatyczny (masaż limfatyczny)to zabieg mający na celu usprawnienie przepływu limfy w organizmie, a polegający na mechanicznym przepchnięciu zalegającej chłonki w kierunku węzłów chłonnych.

Zastosowanie terapeutyczne: leczenie fizykalne stanów pourazowych; w schorzeniach powodujących niewydolność limfatyczną; w profilaktyce niewydolności układu krążenia; w niewydolności limfatycznej po mastektomii; w schorzeniach różnej etiologii objawiających się występowaniem obrzęków.

Efekty stosowania:

• wspomaga przepływ krwi i limfy,
• powoduje lepszą przemianę materii (dotlenienie oraz szybsze usuwanie produktów przemiany materii) oraz wypełnianie sieci włosowatych naczyń krwionośnych,
• tłoczy krew w kierunku serca uciskając sekwencyjnie mięsnie od końca palców stóp do uda (w przypadku mankietu nożnego),
• pomaga przywracać utraconą elastyczność skóry,
• profilaktyka.
• likwidacji cellulitis
• skutecznie wspomaga terapie odchudzające i odmładzające. Metoda masażu poprawia jakość tkanki skórnej i tkanek podskórnych; stymulacja procesów przemiany materii
• przyspiesza regeneracje organizmu po dużych wysiłkach fizycznych : sport, siłownia, gimnastka itp.

Wskazania do masażu limfatycznego:

• Niewydolność żylna,
• Zespół cieśni nadgarstka
• Choroba niedokrwienna kończyn dolnych
• Neuropatie
• Choroba zwyrodnieniowa stawów
• Dna moczanowa
• Otyłość
• Limfopatia polekowa
• Choroba Raynauda

Przeciwskazania:

• Ostry obrzęk płuc
• Ostry uraz tkanek miękkich
• Ostra zakrzepica żylna
• Choroby układu sercowo – naczyniowego
• Wszczepiony rozrusznik serca
• Padaczka
• Jaskra
• Zakrzepica żył głębokich
• Zapalenie naczyń chłonnych
• Choroby zakaźne
• Ciążą
• miesiączka

Pacjencie, jeśli cierpisz z powodu:

• miejscowego lub promieniującego bólu kręgosłupa,
• zespołu bólowego powstałego w wyniku urazu,
• przewlekłego bólu głowy,
• bólu stawów lub mięśni, itp.

Jeśli leki przeciwbólowe nie są już skuteczne, albo są źle tolerowane przez Twój organizm – skorzystaj z terapii manualnej .

Terapia manualna zajmuje się leczeniem wszelkich dysfunkcji narządu ruchu.
Celem prowadzonej terapii jest odnalezienie przyczyn dolegliwości, oraz skuteczna ich likwidacja poprzez normalizację napięcia mięśniowego, przywrócenie prawidłowej mechaniki stawu i zapobieganie zaburzeniom układu kostno-stawowego. Terapeuta w pracy z pacjentem stosuje m.in. techniki typowe dla stawów jak np. mobilizacja czy manipulacja, techniki rozciągania i rozluźniania mięśni, techniki powięziowe.

Terapia manualna jest alternatywą dla tradycyjnego leczenia farmakologicznego.
Kompleksowo przeprowadzona terapia skutecznie doprowadza do likwidacji bądź znacznego zmniejszenia dolegliwości odczuwanych przez pacjenta.

Podstawowym celem terapii PNF jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu,jakim jest funkcja. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała.

Wykorzystanie w terapii najsprawniejszych rejonów ciała prowadzi do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych bądź pozbawionych ruchów-uszkodzonych (np. wiotka ręka). Metoda opiera się na budowie anatomicznej pacjenta.
Terapia metodą PNF postrzega pacjenta całościowo.
Jest to metoda bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna.

Wskazania metody PNF:

Neurologiczne:

• przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów,
• niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu,
• wszelkie choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi,
• wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu,
• stwardnienie rozsiane (SM),
• choroba Parkinsona.

Ortopedyczne:

• pacjenci pooperacyjni, u których występują zaburzenia funkcji mięśni w postaci deficytu masy oraz siły mięśniowej,
• choroby mięśni szkieletowych (m.in.dystrofie,zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne,
• złamania tkanki kostnej,
• uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych,
• zaburzenia prawidłowej postawy - reedukacja posturalna,
• bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego,
• oraz lędźwiowo-krzyżowego,
• zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja),

– to metoda terapeutyczna polegająca na oklejaniu wybranych fragmentów ciała plastrami o specjalnej strukturze.

Wykorzystuje się w niej specjalnie wytworzony plaster, który nie ogranicza ruchów, nie nasączony żadnym lekiem, rozciągający się tylko na długość, o ciężarze i grubości zbliżonych do parametrów skóry, odporny na działanie wody i umożliwiający przepływ powietrza dzięki falowemu utkaniu.

Działanie nalepionych plastrów jest dwufazowe.
Pierwszym efektem jest przesunięcie obu górnych powierzchni skóry względem siebie i aktywowanie receptorów.
Drugim, delikatne uniesienie zewnętrznej warstwy skóry, które usprawnia i umożliwia postęp procesom gojenia.

Plastry są bardzo pomocne po złamaniach i operacjach.
Pomagają wtedy w odprowadzeniu nadmiaru limfy.
Ich stosowanie jest korzystne także w trakcie dalszego leczenia, kiedy pacjent zaczyna być aktywny fizycznie.
Wówczas taśmy pomagają aktywować mięśnie do prawidłowego działania i znacznie przyspieszają
zdrowienie.

Wskazania:

• Zespoły bólowe kręgosłupa i stawów obwodowych
• Stany pourazowe mięśni, stawów
• Dolegliwości bólowe u kobiet ciężarnych
• Korekcja wad postawy (wady stóp, skolioza, wiotkość)
• Drenaż limfatyczny
• Stany przeciążeniowe mięśni i ścięgien
• Zwichnięcia, skręcenia, stłuczenia
• Przyspieszanie wchłaniania krwiaka, obrzęków pourazowych
• Stymulacja osłabionych mięśni
• Rozluźnienie mięśni nadmiernie napiętych
• Działanie przeciwbólowe, redukcja stanów zapalnych
• Zwiększanie lub ograniczanie zakresu ruchu
• Stymulacja proprioceptywna (czucie głębokie)
• Hypermobilność, hypomobilność
• Blizny, krwiaki

Jeśli cierpisz na mechaniczne uszkodzenia kręgosłupa albo doskwierają Ci nawracające bóle kręgosłupa odcinka szyjnego, piersiowego, lędźwiowego, promieniujące do kończyn, spowodowane dyskopatią, rwą kulszową, skorzystaj z terapii według McKenziego.
Celem metody McKenziego jest znalezienie przyczyny bólu, jej zlikwidowanie, przeciwdziałanie nawrotom dolegliwości poprzez wyuczenie pacjenta innego niż dotąd wykonywania codziennych czynności.

Metoda składa się z :

- części diagnostycznej- terapeuta zbiera podstawowe wiadomości o pacjencie i jego schorzeniu, obszarze występowania dolegliwości.
Ocenia  postawę ciała, występujące ograniczenie ruchomości oraz subiektywne odczucia pacjenta.

- części terapeutycznej- fizjoterapeuta kwalifikuje objawy do jednego z zespołów klinicznych.

Dla każdego pacjenta dobierany jest odrębny sposób leczenia, nastawiony na eliminację przyczyn.

Terapia uzupełniona jest pełną edukacją pacjenta, dobraną do jego życia codziennego, typu pracy i aktywności fizycznych.